Telissa (29) vertelt over haar Carpet of Life.

"Voor 10 jaar lang lag mijn moeders kleding nog gewoon in haar kast. Want waarom niet? Je kon het af en toe aanraken, het lag niemand in de weg en het hield haar bij ons. Het is zo droevig hoe iemand's leven in dozen gaat, er blijft amper wat over. We wilden niet dat stukje van haar ook nog weg doen en dus bleef het veilig in de kast hangen. Ons mams.

Naarmate de jaren verstreken en mijn vader ook nieuwe partners vond kwam toch af en toe mijn moeders kast ter sprake. Er moest toch ooit wat mee gebeuren maar wat en hoe dat wist niemand. Zes jaar na mijn moeders overlijden hoorde ik over Carpet of Life en ik wist meteen dat dat de weg zou zijn. Het duurde even voordat we daadwerkelijk de moed en rust hadden om aan het proces te beginnen (zo'n vier extra jaren), je verknipt immers alles en er is geen weg terug. We raakten alles nog een keer aan, kozen onze favorieten stukken uit, zagen haar in onze herinneringen paraderen in de zomerjurkjes en toen begon ik aan het proces. Sorteren, neerleggen, herschikken, twijfelen (x100), kiezen en dan... knippen!

Daar ging ik dan, dwars door Amsterdam met maar liefst 6 zakken vol kleding. Ik huurde er een bakfiets voor, ook dat was een eerste. Tjah al wonende in oer Hollands Amsterdam... het moest er een keer van komen. Ik herinner mij dat ik zo nerveus was voor het eindresultaat. Maar gezonde nervositeit is normaal in het leven en gelukkig was het nergens voor nodig. Het kleed is alles! Het is prachtig en droevig tegelijkertijd. Ik kan alle zomerjurkjes, alle herinneringen, zo terugvinden. Echter deze keer niet meer verscholen en stil achter een kastdeur, maar trots, uniek en kleurrijk zo onder mijn blote voeten."

- Telissa Schreuder